Jagoda kamczacka, jeżyna bezkolcowa i świdośliwa.

Uwielbiam swój ogród. Musi w nim być dużo kwiatów, kolorów, drzewek i krzewów. Uwielbiam też mieć u siebie krzewy owocowe, bo nie ma to jak ciasto z owocami z własnego ogródka. Jakie to miłe, gdy można wyjść do ogrodu i nazrywać własnych malinek, porzeczek, borówek.
 Dbam o to co jem, dlatego ostatnio przyszła do mnie paczka z sadzonkami. Sadzonki pochodzą z AKADEMIA ROŚLIN.

Szeroka gama krzewów, drzewek i nie tyko. Koniecznie zajrzyjcie. a na pewno i Wy wybierzecie coś do swoich ogródków:)

Wszystkie roślinki posadziłam w takowych skrzynkach. By łatwo o nie dbać,

Tymczasem dziś zapraszam Was na wpis o mniej znanych roślinkach.

1.Jagoda kamczacka

 Inaczej suchodrzew jadalny – to dwie odmiany botaniczne: suchodrzew siny (łac. Lonicera caerulea var. edulis) i suchodrzew kamczacki (łac. Lonicera caerulea var. kamtschatica). Odmiany pochodzące od suchodrzewu sinego dorastają do 1,5-2 m wysokości, mają pokrój wzniesiony, a owoce są kwaśno-słodkie i opadają po dojrzeniu. Odmiany pochodzące od suchodrzewu kamczackiego są niższe (1,2–1,5 m wysokości), są bardziej rozłożyste, a ich owoce są słodsze i bardziej utrzymują się na krzewie.

 Jagoda kamczacka to roślina długowieczna, łatwa w uprawie. Wegetację rozpoczyna bardzo wcześnie, a już na początku marca pojawiają się pąki kwiatowe. Owoce jagody kamczackiej można zbierać najwcześniej ze wszystkich uprawianych roślin owocowych (nawet przed pierwszymi truskawkami).
Kremowożółte kwiaty jagody kamczackiej rozwijają się w kwietniu. Są miododajne i lekko pachną. Jagoda kamczacka jest roślina obcopylną, do dobrego zapylenia i owocowania potrzebuje obecności innej odmiany. Dlatego poleca się sadzenie obok siebie dwóch odmian kwitnących w tym samym czasie.
Owoce jagody kamczackiej to fioletowogranatowe, wydłużone, pokryte woskowym nalotem jagody, które mają różny kształt w zależności od odmiany. Są soczyste, smaczne, kwaśno-słodkie, z lekko wyczuwalna goryczką. Jagoda kamczacka zaczyna owocować już w drugim roku po posadzeniu. Owoce dojrzewają nierównomierenie, dlatego należy je zbierać często, w miarę dojrzewania.

  Sadzenie jagody kamczackiej: krzewy jagody kamczackiej najlepiej sadzić jesienią lub wiosną. Przed posadzeniem ziemię należy dobrze nawieźć kompostem lub obornikiem (10–15 kg na roślinę) i przekopać z wierzchnią warstwą gleby. Krzewy sadzi się w odległości 1–1,5 m od siebie. Ziemię wokół roślin dobrze jest wyściółkować, na przykład drobna korą lub przekompostowanymi trocinami.

https://www.akademiaroslin.pl/rosliny-owocowe/jagoda-kamczacka-sadzonki znajdziecie odmiany jagody kamczackiej. Jest jej naprawdę sporo. Jestem naprawdę ciekawa pierwszego owocowania. 

2. Jeżyna bezkolcowa

Jeżyna bezkolcowa (Rubus fruticosus) należy do rodziny różowatych (Rosaceae). Jest to gatunek uprawiany w wielu krajach na całym świecie, również w Polsce, będący krzyżówką dzikich odmian jeżyn.

Pędy jeżyny są łukowato wygięte lub pokładają się. Okres kwitnienia przypada na koniec lata. Białe lub różowe, niepozorne kwiaty zebrane są w wiechy lub grona. Jednonasienne pestkowce, tworzące owoc złożony, dojrzewają zwykle od połowy lipca aż do października zmieniając barwę z czerwonej na czarną. Jeżyna bezkolcowa zdobyła popularność nie tylko dzięki obfitemu owocowaniu, ale również dzięki gładkim pędom, które pozwalają na swobodny, bezbolesny zbiór owoców.

Krzew ma podobne wymagania co malina właściwa. Lubi słoneczne stanowiska i żyzne, próchnicze, bogate w składniki pokarmowe gleby o odczynie lekko kwaśnym. Roślina w chłodniejszych regionach Polski może przemarzać, dlatego należy unikać miejsc, gdzie tworzą się zastoiny mrozowe.

Podczas sadzenia należy zwracać uwagę na odmianę i wielkość rośliny, gdyż rozstaw rzędów może się wahać od 0,5 do 2,5m. Natomiast odległości pomiędzy poszczególnymi rzędami wynoszą od 2,5 do 3,5m. Jeżynę bezkolcową prowadzi się na podporach. Do największych problemów w uprawie należy gnicie owoców. Krzew może być atakowany przez kwieciaki, przędziorki lub porażany przez szarą pleśń.

Owoce jeżyny bezkolcowej mają podobny skład chemiczny do maliny - zawierają węglowodany, kwasy organiczne, ale większą ilość soli mineralnych (np.: miedzi). Ponadto jeżyna jest bogatym źródłem witaminy PP. Owoce mają działanie moczopędne, lekko przeczyszczające i polecane są osobom z miażdżycą, chorobami serca i naczyń krwionośnych. Spożywanie jeżyn hamuje również rozwój osteoporozy. Owoce można spożywać zarówno na świeżo jak i przygotowywać z nich przetwory.

https://www.akademiaroslin.pl/rosliny-owocowe/sadzonki-jezyny możecie znaleźć odmiany jeżyn bezkolcowych.

3. Świdośliwa

Wśród wielu gatunków drzew i krzewów owocowych, na szczególną uwagę zasługuje świdośliwa, coraz chętniej uprawiana w ogrodach także jako roślina ozdobna. O jej wyjątkowej atrakcyjności mogą świadczyć bardzo liczne, rozwijające się wczesną wiosną, białe, gwiazdkowate kwiaty, pojawiające się latem smaczne i wartościowe owoce oraz pięknie przebarwiające się jesienią liście.

Rodzaj świdośliwa liczy sobie około 25 gatunków roślin, które w naturze są dużymi krzewami lub niewielkimi drzewami, osiągającymi od 5 do nawet 20 m wysokości.
Spośród wielu gatunków świdośliwy, w uprawie spotyka się głównie nastepujące gatunki:

• świdośliwa Lamarcka, nazywana też kanadyjską (łac. Amelanchier lamarckii lub Amelanchier canadensis),
• świdośliwa gładka (Amelanchier laevis),
• świdośliwa olcholistna (Amelanchier alnifolia).

W zależności od odmiany, świdośliwy mogą dorastać od 1,5 do 3–4 m wysokości i tworzyć wzniesione, kolumnowe, często kilkupniowe korony (np. świdośliwa olcholistna odmiana ‘Obelisk’) lub okazałe, rozłożyste krzewy (np. świdośliwa Lamarcka). Niektóre z nich zachwycają wyjątkowo dużymi kwiatami (np. świdośliwa kanadyjska ‘Grandiflora’), inne smacznymi i dużymi owocami (np. świdośliwa olcholistna ‘Northline’), a wszystkie intensywnie czerwoną barwą jesiennych liści.

Świdośliwy uprawiane w naszym kraju są roślinami odpornymi na niskie temperatury i nie wymagają zimowego okrycia. Zwykle nie oczekują też szczególnych warunków uprawy, gdyż radzą sobie na większości typowych gleb ogrodowych. Świdośliwy preferują stanowiska słoneczne, ale poradzą sobie również w niewielkim półcieniu. Źle znoszą natomiast niedobory wody, dlatego w okresach suszy powinny być nawadniane. Świdośliwy nie powinny być uprawiane na glebach mokrych, zimnych i zalewowych, skrajnie zasadowych lub kwaśnych, ani suchych i jałowych, gdyż w takich warunkach źle rosną, często chorują i słabo kwitną.
Świdośliwy z reguły nie wymagają ciecia, gdyż ich naturalny pokrój jest bardzo ozdobny, jeśli jednak musimy z jakiegoś powodu usunąć lub przyciąć ich gałęzie, należy zrobić to na przedwiośniu, jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji.

https://www.akademiaroslin.pl/rosliny-owocowe/swidosliwa-sadzonki możecie zamówić sobie sadzonki świdośliwy. Nigdy nie jadłam tego owocu. Jestem bardzo ciekawa i wyczekuję czasu, gdy tylko pojawi się pierwszy owoc na drzewku:)

Post powstał przy współpracy z AKADEMIA ROŚLIN


Ogrodowe uściski Wam przesyłam Moi Mili:)
Do następnego, a będzie o moich ukochanych malinach:):):):)
Buziaki
Natalia